Yılın son gününü bir İDADİK programı olan Dumanlıdağ zirve etkinliğine ayırmak çok güzel oldu. Ülkemizdeki tatsız gelişmeleri unutup keyifli bir gün yaşadık; teşekkürler İDADİK!

İDADİK’in deneyimli rehberi Halil Demir önderliğindeki 24 yürüyüşçü, Çukurköy’de etkinliğe başladığımızda saat 10:00 olmuştu. Meyilli sokaklarından ilerleyerek, sıvası kazınıp taş duvarları ortaya çıkarılmış camisinin yanından geçtik. Köyün çapraşık sokaklarının çamurundan kurtulup doğaya çıktık.

Artık alıştığımız üzere, İzmir’in dağlarının kışları çimene boyanmış yeşil zemininde yürümenin keyfini yaşamaya başladık. Yükseldikçe, görüş açısının genişlemesi sonucu manzara iyice ortaya çıkıyordu. Arada geriye dönüp Çukurköy düzlüğünün panoramik fotoğraflarını çektik. Daha sonra taşlarla  özenle örülmüş, antik yol görünümü veren bir patikaya girdik. Devamında ve sonrasında da gün boyunca hep Dumanlıdağ ayrıcalığında(!) taşlı patikalardan yürüdük.

Yukarılardan Suuçan Şelalesi taraflarındaki derin açıklığı izlerken, ortalığı yavaş yavaş sis kaplamaya başladı. Sonrasında tırmanışı hep sis içinde sürdürdük. Bir ara sevimli bir vadiye indik, sonra tekrar yükselerek devam ettik. Zirveye doğru rüzgâr santrallerinin uğultusunu duyduk önce. Kendilerini ise ancak iyice yaklaşınca farkettik; arada sisten fırsat buldukça fotoğraflarını çekebildim.

Bu şekilde sisler içinde tırmanarak uzun yıllardır kullanılmayan zirvedeki gözetleme kulesi iskeletine vardık. Bu benim 15. Dumanlıdağ zirve etkinliğim oldu. Daha önce Dumanlıdağ’da 60 defa yürümüştüm ama, zirve heyecanı her zaman bir başka oluyor. Bu duygularımın yüzümdeki halini resmetmek için hemen selfi fotoğraflarımı çektim.

Yoğun sis nedeniyle zirveden manzara fotoğrafları çekme imkanı yoktu. Bu nedenle sadece grup fotoğrafı çekinmekle yetindik. Zirvedeki çok soğuk hava ve üşütüçü rüzgâr nedeniyle fazla oyalanmadan batı yönünde inişe geçtik.

İnişe başladıktan kısa bir süre sonra sis azaldı. Zira Dumanlıdağ’ın dik zirve konisi, bulutları öbür tarafta tutuyordu. Zirvenin bu yüzünde yavaş yavaş başka bir dünyaya geçtik sanki!

Ortalık açılınca panoramik bir manzara ortaya çıktı. Bulunduğumuz yeşil yamaçlardan bakınca çok uzaklar bile oldukça güzel gözüküyordu. Solda Menemen tarafından başlıyarak, ulaşmayı hedeflediğiniz Hatundere’nin ilerilerindeki Helvacı, Gencerli ve Yenifoça tarafları seçiliyordu!

Manzarayı seyrederek taşlı çimen zeminde inişi sürdürdük. Genelde grup zaten yürüyüşün başından beri çok keyifliydi, bundan sonra iyice neşelendiler. Bu şekilde inişe devam ederken, bir taraftan da şu anda oldukça uzaklarda gibi gözüken Hatundere Köyü’nden Dumanlıdağ zirve konisine kadar uzanan derin ve geniş vadiyi yukardan güzelce izleyebiliyorduk.

Dumanlıdağ’da rüzgar santralleri kurulduğunda çok üzülmüş ve bir süre oralara gitmeme kararı almıştım. Şimdi ise Karahasan doruklarından sonra zirveye kadar tek sıra monte edilmiş rüzgâr santralları, sonunda görmeye alıştığımız ögelerden oldu artık: Dağdaki bu “Teknolojik Devler” nihayetinde doğanın bir parçası olan insanın yarattığı eserler değil miydi?

Saat 13:10 gibi bir çeşme başına geldiğimizde öğle molası kararı aldık. Boyundaki bu çeşme şu an kullanılmıyor, oysa hemen 50 metre aşağıda suyu bol bir başka çeşme vardı. Ancak orası şu an ihtiyaç duymadığımız kadar gölge!

Zirvenin dondurucu soğuna karşın, güneşin etkisiyle mola yeri oldukça sıcaktı. Ben sandviçimi yerken soranlar oldu kaçıncı diye; 670 diye yanıtladım. Sayma nedenini soran bir kaç arkadaşa da, bildik hikayemi anlattım: Her doğa yürüyüşünde öğle molasında bir sandviç!

Molayı fazla uzun tutmadık, zira sırttan sırttan Hatundere’ye kadar oldukça uzun bir yolumuz vardı. Toparlanıp tekrar yola koyulduğumuzda grubun neşesi de aynen devam etti. Köylülerin Arizona dedikleri orjinal kayalıklı yeşil bölgede biraz oyalandık ve pek çok fotoğraf çektik. Sonrasında inişi sürdürürken dağın her iki tarafını da görerek ilerledik. Bir süre sonra etrafında büyük bir sürünün otladığı güzel bir çeşmenin yanına geldik. Ancak burada da fazla oyalanmadık ve bir kaç fotoğraf çektikten sonra yürüyüşe devam ettik.

Dağın sırtından hafif hafif alçalarak ilerlerken, iyice aşağılarda gördüğümüz büyük bir Türk Bayrağı direği yakınlarına kadar devam ettik. Bu noktada artık Hatundere’yi biraz geçmiştik, bu nedenle iyice sağa dönerek inişi sürdürdük.

Önden daha hızlı gidenler çabucak en aşağılara ulaştılar. Bu tempoyla yarışmadan, en geride kalan yürüyüşçünün arkasında kalarak,  köyün hemen çıkışındaki çeşme başına kadar artçı pozisyonunda kaldım. Buradan Dumanlıdağ tarafına tekrar baktım ve bugünün son zirve fotoğrafını çektim: Çok güzel bir gündü, çok mutlu hissettim!

Aracımızın bulunduğu köyün merkezindeki kahveye ulaştığımızda saat 17:00 olmuştu. Toplamda 7 saat süren, yuvarlak olarak 550 mt tırmanıp 1050 mt iniş yapılan, 15 kilometrelik iyi bir etkinlik oldu.

Bu güzel etkinlikte çektiğim fotoğraflardan ve arkadaşların sosyal medyada paylaştıklarından seçtiklerimle hazırladığım albümü aşağıdaki linkten izleyebilirsiniz.

Not: Aşağıdaki fotoğrafları herhangi birine tıklayıp, açılan penceredeki veya klavyeniz üzerindeki ok işaretleri yönünde izleyebilirsiniz.