İdadik Bisiklet Grubu’nun Kuş Cenneti programı, genelde iniş çıkış olmayan bir parkur olarak gözüktüğünden, ilk doğa bisiklet etkinliğim için uygun bir seçim olacak diyerekten katılmaya karar verdim. Rehber Ahmet Can Uysal’ın daveti üzerine, bisikletimi buluşma yeri olan Bostanlı Vapur iskelesine Toyota ile getirdim. Bagaj için çıkardığım ön tekeri taktıktan sonra, 8:30 feribotu ile gelen arkadaşlarla buluştum. Rehber ve Serhat’la bisiklet yoluna girdikten sonra, Hüseyin de bize yetişince hep birlikte etkinliğe devam ettik.

Güneşli güzel bir sabah. Bostanlı sahilinde İzmirliler çoktan spor aktivitelerini başlatmışlar. Yürüyenler, koşanlar, bisiklete binenler arasından biz de yolumuza devam ediyoruz. Mavişehir binalarının arkasından devam eden bisiklet yolundan ilerlerken solumuzdaki körfezin sulak alanlarındaki kuşların çokluğuna şaşırıyorum. Özellikle flamingolar o kadar çoklar ki, insanın inanası gelmiyor. Şehirden çıkalı henüz 10 dakika bile olmadan bir doğa mucizesi gibi bu kuş zenginliği!

Mavişehir yöresindeki bisiklet yolundan batıya doğru devam ederek Sasalı Doğal Yaşam Parkı İzmir yoluna ulaştık. Buradaki bisiklet yolunu mavi renge boyamışlar. Kaklıç sapağına gelince de Sasalı’ya devam ettik, zira bu sabah bisiklet yarışları olduğu şeklinde bir bilgi var. Sasalı içinde bir kahvehanede mola verdik. Kahvenin çevresindeki yaya kaldırımının tamamına bisiklet park destekleri yerleştirilmiş. Belli ki bisikletçilerin çok tercih ettikleri bir mekan. Çevredeki masalarda çeşitli oyunlar oynayanlar var. Özellikle bitişiğimizdeki masada okey oynayan 4 bayan güne etken başlamışlar sanki!

Çay bisküi molasından sonra tekrar pedallara yüklendik. Bir süre sonra kuş cenneti girişinden koruma altına alınmış alana girdik. Buralarda araç park etmek ve piknik yasaklanmış. Zira hemen solumuzdaki sularda binlerce kuş var. Bir levhada burada 289 kuş türü gözlendiği yazıyordu. En çok da flamingolar alanları kaplamış. Ayrıca başka çeşitli sukuşları, arada balıkçıl, pelikan gibi kuşlar gördük. Oldukça yakınlarından geçmemize karşın hiç bir rahatsızlık belirtisi vermiyorlar. Bu çok iyi bir şey, demek ki buradan geçenler oldukça duyarlı davranıyorlar.

Kuş Cenneti tesislerinin bulunduğu mekana ulaşmamız çok kolay olmadı, zira rüzgar oldukça şiddetli. Hatta alanda yapacağımız 20 km uzunluğundaki parkurdan vazgeçip tesisin kafeteryasına girdik. Çay ve neskafeden başka sıcak içecek yoktu, biz de hazır kahveyi tercih ettik. Tesiste şu anda bize bilgi verecek bir eleman olmadığından, biraz çevreyi gezip kendi aramızda sohbet ettik.

Serhat bisikletindeki km sayacına bakarak Bostanlı İskelesi’nden itibaren 26 km yolaldığımızı söyledi. Bu durumda gidiş dönüş 50 km üzerinde bir etkinlik yapacağımızı anladım. Bu mesafe şimdi gözümde hiç büyümedi; oysa etkinliğin başında bunu duysaydım o kadar pedal basabileceğimden çok emin olamazdım.

Dönüş yolunun hemen başında Hüseyin’in bisikletinin arka lastiği patladı. Çok deneyimli bir bisikletçi olduğundan, vites dişlilerinin olduğu lastiği hızla söküp yedek iç lastiği kolayca taktı. Sonrasında tekrar yola devam edip Süzbeyli köyünü geçtik. Bundan sonraki açık alanlarda rüzgar oldukça etkili oldu. Ta ki Seyrek sapağından Kaklıç’a yöneldiğimizde biraz rahatladık.

Kaklıç’ta bir kahvehanede tekrar çay molası verdik. Hüseyin’in işi çıktığından molayı kısa kesip önden yola çıktı. Bir süre sonra biz de bisikletlerimize binip Kaklıç’tan Sasalı-Doğal Yaşam Parkı İzmir ana yoluna ulaşıp sabahki mavi bisiklet yoluna girdik.

Cumartesi tatil olması nedeniyle olmalı Bisiklet Yolu oldukça yoğundu. Bu güzel sportif kalabalık çok hoşuma gitti. Evvelki yıl Los Angeles Santa Clarita’da sabah yürüyüşleri yaparken imrenerek izlediğim bisiklet parkurlarındaki kimisi tek kimileri onlarca kişilik gruplar halindeki sporcuları hatırladım. Olayın içinde olmak izlemekten çok daha keyifli kuşkusuz.

Mavişehir yakınlarına gelince bisikletçilerden başka yürüyüş ve koşu yapanlar, sadece denizin ve güzel havanın keyfini çıkaranlarla ortalık iyice kalabalıklaşmış. Biz oyalanmadan Bostanlı İskelesi’ne devam ettik ve arkadaşlarım 15:15 feribotuna yetiştiler. Son anda Serhat’tan birlikte toplam 55 km bisiklet sürdüğümüzü öğrendim.

Arkadaşlarımdan ayrıldıktan sonra bisikleti bagaja yerleştirip otomobilimde bir süre dinlendim. Eve dönerken, ilk defa bir bisiklet etkinliğine katılmış olmamın keyfini hissediyordum. Özellikle son metrelerde iyice canımı yakan bisiklet oturağından sonra aracın koltuğu çok rahat geldi doğrusu!

Bu güzel etkinlikte çektiğim fotoğraflardan seçtiklerimden hazırladığım albümü aşağıdaki linkten izleyebilirsiniz:

Not: Aşağıdaki büyük resmin herhangi bir yerine tıklayıp, açılan penceredeki ok işaretleri yönünde izleyebilirsiniz.