Çanak Koyu Çanak, Fotaş ve OliviaVillage sitelerindeki arkadaşlarla Çanak Koyu sahili ve tepelerinde yaptığımız sabah yürüyüşlerine ilaveten, nispeten bulutlu ve serin havalarda Pazar sabahları Gagataş’a çıkmayı yıllardan beri alışkanlık haline getirdik. Bu da, yaz ayları boyunca hemen hemen ayda bir Gagataş Etkinliği anlamına geliyor.
KAPTAN JUNE 96 sene önce, İngiltere’de doğdu. Babası petrol mühendisiydi, iş için Afrika’ya taşındılar. Uganda’da yaşadılar. Svahili dilini öğrendi, uçsuz bucaksız savanlarda çıplak ayakla koşturdu. Macera filmlerini andıran hayatı işte böyle başladı. Çılgın, güzel etrafına ışık saçan bir kızdı. Londra’ya döndüklerinde bale, tiyatro, şan dersleri aldı. Sahnelerde olmayı düşlüyordu ama, henüz 20’sinde aşık oldu ve … Continue reading
Bu sezon izlediğim filmler içinde en tepeye Yönetmen Alfonso Cuaron’in Roma filmini yerleştiriyorum. Birçok başka ödül yanında “En İyi Yönetmen, Sinematografi ve Yabancı Film” Akademi ödülleri alan bu film için, 2. defa sinemaya gitmekten alamadım kendimi!
Tam beş yıl aradan sonra Cem yıllık izinli olarak Türkiye’ye geldi. Böylece ikinci kız torunum Leela ile ben, Ayşen daha önce bir ABD ziyaretinde(Özüm’ün Düğünü) onu kucaklama mutluluğuna kavuşmuştu, 2,5 yaşında beraber oldum. Tabi ki ilk kız torunumuz Maya büyümüş, 7 yaşına ulaşmış. Birlikte güzel bir tatil geçirdik ve sonra onları evlerine uğurladık. Cem ve … Continue reading
5 Haziran Dünya Çevre günü idi. Bayramdı tatildi derken kaynadı gitti! Neye kaynamıyor ki zaten?
Usulen bir hatırlatma ve kutlama yapılıyordu, o da gürültüye geldi. Bu noktada diyorum ki 5 Haziran’da Çevre için hiçbir şey yapmayalım. Aksine törenler düzenleyelim, eğlenceler yapalım! Geriye kalan 364 gün Çevre için çalıştıysak, önlemler aldıysak, kısacası Çevre Günü’nü kutlamayı hakkettiysek.
Özetle, bir tek 5 Haziran’da Çevre’yi unutalım, diğer günler Çevre için çalışalım!
1 Mayıs 2019 tarihli Cumhuriyet Gazetesi’nde, Yazar Ataol Behramoğlu “Çevre” ile ilgili çok güzel bir yazı yazdı. Bu yazıyı okumayan kalmıştır belki diyerek, bu ayki Çevre Birimi yazısı olarak, AYNEN paylaşmak istiyorum.
Karia Yolu Ekspedisyonu 4. Gün Etkinliği olarak, bir öncekini bitirdiğimiz Taşlıca’dan başlayıp Serçe Limanı’nda noktayı koyduk! Böylece 2018-2019 Geleneksel Sezonsonu etkinliklerimiz problemsiz-kazasız sona ermiş oldu.
Vadi tabanına kadar indiğimizde Ruslar bir gölgede dinleniyorlardı. Biz Taşlıca istikametini gösteren Karia levhasına kadar devam ettik. Önümüzde gözüken yemyeşil Bahçeli köyüne varmadan sola dönüp, o sırada yüce bir duvar gibi duran tepeleri aşmak üzere tırmanmaya başladık. Yükseltilerin bel verdiği bölgeleri hedefimizde tutarak işaretleri takip ettik. En yukarılara vardığımızda, önümüze daha bir sürü aşılacak sırtlar gördük.
Ekspedisyonun ilk günkü yürüyüş başlangıç noktası için Marmaris İçmeler’de, Saat 9:30 civarında kiraladığımız minibüs aracımızdan indik. Buradaki Karia Yolu yürüyüş başlangıç noktasını bulmak için şehir içinde yaklaşık 45 dakika kadar yürümek zorunda kaldık. Bu sırada siyah bir German Shepherd kırması köpek, muhtemelen bizim doğa yürüyüşçüleri olduğumuzu anladığından olmalı, bize katıldı. Sonrasında gün sonuna kadar bizimle oldu. Biz de onu çok sevdik, yedirdik içirdik ve dönüşte belki bir sahiplenen olur diye Turunç’ta bıraktık.
Selimiye Koyu yatla gezenlerin en beğendikleri uğrak yerlerinden. Bu nedenle sahil boyunca yatlar, tekneler sıralanmış. Ayrıca koyun durgun sularını sürekli olarak direklerinin akisleri ile süsleyen yelkenlilerin bağlandığı iki sıra büyük bir yat iskelesi, hemen her açıdan Selimiye’nin panoramik deniz manzaralarında yeralmaktadır. Bu durum, bir bakımdan yerleşimin sahilden doğal görünümüne duraksama yaptırıyor diye eleştirilse de, bölgenin muhteşem koylarının artık neredeyse doğal görüntüleri olarak kanıksanmış objeleri tekneler!