KİMİN BABASI ÇOCUKLARINA GÜVENİYOR? Bilindiği gibi oğlan çocukları tekerlekli araçlarla çok ilgili olurlar. Köyde kasabada traktör kamyon, şehirlerde ille de otomobil. Cem doğduğunda Babam’ın Anadol’u vardı, onun adı “Dedenin Gırıngırını”idi; bir sene sonra bizim Reno geldi (Hakikaten geldi, 1978 yılına kadar neredeyse 2 yıl bekledik!), ona da “Babanın Gırıngırını” derdi. Can doğduktan yaklaşık 2 sene … Continue reading
Valencia Summit Park, Santa Clarita’nın batısında mahalle arasında minik bir park. Park’a girdiğiniz anda yüksek ağaçların altındaki çimenlerin yeşilliği suratınıza çarpıyor adeta! O kadar kalın bir çimen örtüsü oluşturulmuş ki ordu geçse üstünden bir şey olmayacakmış gibi. Parkta, girişteki tabelanın dekorundan başka hiç bir yerde çiçek yok; sadece çimen ve ağaçlar. Mekanın etrafında beton yollarla yürüme parkurları ve tam ortada çocuklar için oyun parkı yapılmış. Çocukların oynadığı zeminde kum yerine iri odun talaşları kullanılmış.
San Francisquito Creek Trail Parkuru, Santa Clarita Summer Grove’deki evimizin dibinde, harika bir spor ortamı. Geniş nehir yatağının her iki tarafında, evlere parelel olarak yapılmış. Zemin asfalt olmasına karşın bir çok noktada toprak paralel yollar da mevcut. Önemli bir kısmında bisiklet için gidiş-geliş 2 şerit ve yürüyüş-koşu için de bir şerit işaretlenmiş. Yol çizgileri, bilgi-uyarı levhaları, köpek ihtiyaç istasyonları çok düzenli yerleştirilmiş. Parkur boyunca bisikletlilerin yayalara, her ikisinin de atlılara yol vermesi gerektiği hatırlatılıyor. Buraya geldiğimizden beri bir buçuk aydır her sabah güneş doğduktan hemen sonra 5 km yürüyüş yapıyorum, daha hiç atlı görmedim. Ancak nehir yatağında da devam eden atlı parkurları ve adım başı bilgi-uyarı levhalarını görebiliyorum.
Santa Clarita’da henüz açılışı resmileşmeyen Central Park’da çalışmalar devam ediyor. Doğa güzelliğinden nasibini almamış bu kurak çorak topraklarda temiz ve modern spor ortamları yaratılılıyor. Çeşitli sporları yapan gençler, çocuğunu köpeğini gezdirenler, sadece güneşlenenler, bisiklete binenlerle park güzel bir aktivite odağı olmuş.
Ayşen, Kamer, Can geçen ay yağmur çiselemeye başlayınca Everest’le geri döndükleri için yalnız yaptığım bu turu, bugün birlikte tamamladık. Küçük çapta bir zirve çıkışı da yaparak, yaklaşık 9 km (5.1 mil+800 mt) uzunluğundaki parkuru 2.5 saatte bitirdik. Etkinliğe geç başladığımız için son yarım saati neredeyse karanlıkta yürüdük ama netice olarak kısa ve keyifli bir etkinlik oldu.
Bu sene 86. yapılacak olan Oskar Akademi Ödülleri töreni, 2 Mart 2014 tarihinde LosAngeles’de yapılacak. Bugün, yani 15 Şubat 2014 tarihinde ise, sinema dünyasının bilimsel ve teknik çalışmalarını yaratanlar arasından belirlenen en iyilere de Los Angeles Beverly Hills Otel’inde yapılan törenle, Bilim Teknik Oskar’ları verildi.
Can da bu törene davet edildi, zira Dreamworks’den Ron Henderson’un bu dalda oskar kazandığı (Flux Gas Simulation System) çalışmanın ekibinde yer alıyordu.
Geçen sene 8 Kasım’da doğan ikinci torunumuz Everest’i görmek için geldiğimiz ABD’de, evlatlarımız Can ve Kamer’in yaşadıkları ev, Los Angeles’ın Santa Clarita şehrinde. Burası 1987 yılında kurulmuş yepyeni bir şehir. Genelde yaşam alanları ferah ve geniş caddelerden oluşan ABD şehirleri için bile örnek olsun diye düşünülerek planladığı için, defalarca birçok şehrini gördüğümüz halde, hala bizi şaşırtacak kadar düzenli, güvenli ve tertemiz bir şehir. Santa Clarita evleri Kaliforniya’nın bu bölgesinin tarihi mimarisine uygun olarak yapılmış. Bu nedenle yaşam alanlarını oluşturan mahalle ve sokaklardaki evler birbirine benziyor. Çarşılar ve ticaret merkezleri ise diğer şehirlerdekilerden farklı değil. Ancak gene de buradakiler daha geniş, daha özenli ve daha güzel diyebilirim.
Bugün Ayşen, Kamer, Can ve torun Everest ile birlikte Santa Clarita Placerita Kanyonu’ndaki bir patikada yürüdük. Everest’e önce dağ giysileri(!) giydirildi, patiler ve başlık kuşandı; sonra Placerita Kanyon Parkı girişindeki otoparkta babasına yüklendi. Böylece hep birlikte yola koyulabildik. Buradaki parkurlardan şelalede biten Waterfall Patikası’nı seçtik. Patika, manzara, hava çok güzeldi ama gel gör ki yağmursuz geçen kıştan sonra ne kanyonda, ne de şelalede su vardı. E şimdi demez miyim, İzmir’deki örneğin Gökdere Kanyonu’nda ne zorlu dere geçişleri olur bu sıralarda!
Valencia’nın güneyindeki dağlık bölgenin anayol kıyısındaki Ed Davis Parkı’ndan yola çıkarak, Towsley Kanyonu boyunca bölgenin en yüksek noktasına ulaşıp, Wiley Kanyonu tarafından başlangıç yerine varan patika yaklaşık 9 km uzunluğunda. Patika ile ilgili notlarda 5.0 mil ve 2.5 saat olarak belirtilmesine karşın, bu halkayı zorlanmadan 2 saatte yürüdüm.
Pekçok Ankaralı’nın Piknik ile ilgili anıları vardır. Kızılay’daki Petkim Genel Müdürlüğü’nde görev yaptığım yıllarda(1972-1981) her fırsatta yağlı kağıda sarılı rus salatalı sosisli sandviçlerini tadardım. O kadar lezzetli olurlardı ki tok karna bile yiyebilirdiniz. Arjantin birasını küçük kaçamaklarda içerdik. Vaktimiz olursa ızgaralarından tadardık.
Ayşen’in işyeri de Kızılay’da olduğu için en çok tercih ettiğimiz mekandı Piknik. Akşam mesai bitiminde Piknik’de buluşur, bir şeyler yedikten sonra sinema tiyatro konser söyleşi ne varsa oraya koşardık. Piknik’de servis o kadar hızlıydı ki hiçbir zaman bir etkinliğe gitmeden önce alelacele birşeyler atıştırmak zorunda kalmaz, Pikinik’teki o kısa sürede çok lezzetli bir akşam yemeği yemiş olurduk. Zamanımız bol olduğunda bile Piknik’i tercih ettiğimiz çok olurdu. Ama servis o kadar çabuk olurdu ki sırada bekleyenler olduğunu izlediğimiz için fazla kalamazdık!