Batı Hollywood’daki Pacific Design Center, sanat ve mimari tasarım üzerine çok amaçlı bir yapı topluluğu. Tipik Los Angeles yerleşimi içinden yükselen görkemli büyüklüğü ve göz alıcı renkleriyle ortamı birden değiştiriyor. Özellikle parlak mavi renkli ana binasının halk arasındaki ifadesi “Mavi Balina”.
Bridgeport Alışveriş merkezi, bize çok yakın olduğundan, evin ihtiyaçlarını karşılamak için Santa Clarita’da en sık ziyaret ettiğimiz yer. Bridgeport mahallesinin hemen dibindeki merkezde, Santa Clara vadisindeki ilk üreticiden pek çok ürünün satıldığı büyük süpermarketten başka bankadan dişçiye, lokantadan eczaneye, kafeden tekvandocuya kadar bir sürü mekan var.
Los Angeles’de “Pazar” olur mu derseniz, cevabım olumlu olur. Çocuklar bugün bizi, buraların diliyle, “Farmers Market” pazarına götürdüler. Bizimkiler kadar büyük ve zengin değil, ama gene de benzer bir atmosfer var. Meyva sebze tezgahları, açıkta satılan yiyecekler, davet ikramları benzer unsurlar. Buna ek olarak evrensel mesaj veren bölümler ve müzik gurupları var. Bir tur atıp bir kaç sebze satın aldık.
Santa Clarita’daki evimizin yanındaki Santa Clara nehir yatağının her iki yakasına yapılmış San Francisquito Creek ve Cliffie Stone yürüyüş patikalarında her sabah gün doğarken 5-6 kilometrelik yürüyüşler yapıyorum. Şayet haftasonu bir dağ yürüyüşü programımız yoksa bu mesafeyi istediğim kadar uzatabiliyorum. Kuşkusuz bir dağ etkinliği tadına varmak mümkün değil, ama pazar gününü evde geçirmekten çok iyidir. Bunu bir de evdeki uykuculara anlatabilsem!
Santa Clarita şehri Valencia Mahallesindeki Bridgeport yerleşimi yapay bir kanal/göl çevresinde inşa edilmiş. Çevredeki yoğun trafikli yollardan sonra birden doğada bir göl kenarına gelmiş gibi oluyorsunuz. Kuğular, ördekler, su kuşları gölde yüzüyor. Evlerin çiçekli bahçelerindeki bahar dalları gölün çevresindeki yürüme yollarına sarkıyor.
Torunumuz Everest birkaç gün sonra 5 aylık olacak. Her gün sabah kahvaltısından sonra, bazen de öğleden sonra Santa Clarita Valencia’daki evimiz çevresinde ve parklarda yürüyüşler yapıyoruz. Everest çoğunlukla uyuyor, zira hem temiz hava hem arabasının monoton hareketi, birkaç dakika sonra göz kapaklarını düşürüyor!
Bu Pazar gününü de açık havada aktivite yaparak geçirelim diye karar verdik ve daha önce de planladığımız halde gidemediğimiz Trail Canyon patikasını seçtik. Valencia’dan otomobille 45 dakika uzaklığındaki patika başlangıç noktasına geldiğimizde, 2009 yılında çıkan bir orman yangını nedeniyle kapanmış olan Trail Canyon patikasının, halen kullanıma resmen açılmadığını anladık. Bu hayal kırıklığı ile hemen yakındaki, halen kullanıma kapalı, Angeles Natural Forest Wildwood piknik alanına girdik ve burada biraz nefeslenip sandviçlerimizi yedikten sonra Valencia’ya geri döndük.
Bugün hep birlikte, Can’ın işyeri Dreamworks’ün Los Angeles Glendale’deki stüdyo ofisine gittik. Böylece Everest babasının çalıştığı şirkette ilk gününü geçirmiş oldu. Can’ın arkadaşları Everest’le tanıştılar, Kamer’i tebrik ettiler. Şirkette öğle yemeği yedik ve bu üçüncüsü olan gelişimizle artık iyice aşina olduğumuz Dreamworks’ün muhteşem bahçesinde adeta bir doğa turu attık!
Kaliforniya baharının yaz sıcaklarını aratmadığı bu günlerde, Everest’i artık her gün iki defa Santa Clarita’daki evimizin çevresinde gezdiriyoruz. Büyüklü küçüklü parklar ve geniş caddelerin kenarlarındaki park yollarından yaptığımız bu yürüyüşlerde bizim afacan genelde hep uyuyor. Dün kameramı almıştım bir kaç fotoğrafını çekeyim diye, bu defa 2 saat süren yürüyüşte hiç uyanmadı!
KİMİN BABASI ÇOCUKLARINA GÜVENİYOR? Bilindiği gibi oğlan çocukları tekerlekli araçlarla çok ilgili olurlar. Köyde kasabada traktör kamyon, şehirlerde ille de otomobil. Cem doğduğunda Babam’ın Anadol’u vardı, onun adı “Dedenin Gırıngırını”idi; bir sene sonra bizim Reno geldi (Hakikaten geldi, 1978 yılına kadar neredeyse 2 yıl bekledik!), ona da “Babanın Gırıngırını” derdi. Can doğduktan yaklaşık 2 sene … Continue reading