Bana lise çağlarımda sinemayı sevdiren yerdir Yenimahalle Alemdar Sineması. Her sabah önünden geçerken Cumartesi izleyeceğim filmin afişlerine, fotoğraflarına bakardım hayran hayran. Ne kadar mutlu olurdum sinemaya gidebildiğim için o zamanlarda, kolayca anlatamam. Bir hafta boyunca hayalini kurduğum o anları hiç unutmuyorum.
(19.07.2018) Sene 1971, üniversitede son yılıma geçmişim ve okul kontenjanından kura sonucu seçildiğim Nazilli Basma Fabrikası’nda mühendislik stajımı yapıyorum. Hatırladığım kadarıyla staj süresi bir aydı. Bu süre içinde oturup kaleme alınacak birkaç anım oldu. Şimdi ilk olarak bamya ile tanışma öykümü anlatacağım. Bamya bizim evde tercih edilen bir sebze yemeği değildi. Hatta neredeyse hiç yapılmazdı … Okumaya devam et
…
Yüzme sezonu başlayınca yaşam boyu spor puanları için Petkim Çayağzı Tesislerindeki plajın iki ucu ve dubalar arasındaki rotalarda yüzdüm. Buradaki mesafeleri bazen haritalardan, bazen de bizzat misina ile ölçerek belirlemiştim. Yüzme puanları nispeten düşük olduğundan, haftalık puana ulaşabilmek için, zaten suları çok soğuk olan plajda kötü havalarda bile kendimi yüzmeye zorladığımı hatırlıyorum.
(Not: Fotoğraf Petkim Çayağzı Plaj Tesislerinde çekilmiştir – Eylül 1986 )
…
Arif’ Sezgin ile birlikte 1972 yılı yazında gerçekleştirdiğimiz “Akdeniz Bisiklet Turu” etkinliğimizin anılarını 28 Şubat 2014 tarihinde yazmıştım. Ünivesite mezuniyetimiz şerefine bir anı olsun diye bisikletle Mersin’den yola çıkıp ve aslında bitiremediğimiz Mersin-Marmaris parkurunda yaşadıklarımızdan hatırladıklarıma Arif’in hatırladıklarını da eklemek istemiştim. Arif bir türlü fırsat bulup bunu yapamadı. Bunun üzerine Fakülte arkadaşlarımızla oluşturduğumuz WhatsApp gurubumuzda bir bahane ile konuyu gündeme getirdim. Başta Arif olmak üzere arkadaşlarımla bir çok yazışma yaptık. Bazı konularda anılarımızda çelişkiler olduğunu gördük. Ama neticede Arif’i, Akdeniz Bisiklet Turu ile ilgili hatırladıklarını kaleme aldırmış oldum. Ancak gördüm ki Arif, bu etkinlik ile bizim ortak başka etkinliklerimizi birbirine karıştırmış!
KIZIMIZIN İSMİ ZEYNEP OLACAKTI! Ayşen hamile kaldığından itibaren bebeğin kız olmasını istiyordum. Ayşen’in belirgin bir tercihini hatırlamıyorum ama, ben ismini bile hazırlamıştım: Zeynep. Ayşen de beğenmişti bu ismi ve heyecanla beklemeyi sürdürdük. Zira o yıllarda bebeğin cinsiyeti doğmadan tesbit edilemiyordu. Doğuma girecek olan yakın arkadaşımız Çocuk Doktoru Uğur Karagöl, bir de oğlan ismi kararlaştırmamızın iyi … Okumaya devam et
Üniversiteden mezun olduğum yıllarda(1972) iş bulmak çok zor değildi. Sadece askerlik hizmetini bitirmiş olmamız isteniyordu. Diğer taraftan da mezun olur olmaz askere gidemiyorduk, zira ancak birkaç yıl sonra sıra geliyordu. Bir şekilde torpille kendini askere aldıranlar olduğunu duyuyorduk, ama genelde askerlik sırası bekleniyordu. Bu süre içinde iyi bir iş bulma şansı olmuyordu, nitekim ben de … Okumaya devam et
ABD’ye ilk seyahatimiz(15 Şubat 2001 / 7 Mart 2001), o sıralarda San Fransisko Kaliforniya Üniversitesi Börkli’de mastırını bitirmekte olan Ayşen’in Ablasının büyük kızı Elif’in bize hazırladığı bir tatil programına katılmamızla oldu. Ayla Abla Ankara’dan, biz Ayşen’le İzmir’den gelip İstanbul’da buluştuk. Boğaziçi Üniversitesi’nde okuyan Cem ve Can, bizi havalanında karşıladılar. Birlikte akşam yemeği yedik ve ABD’ye uçmadan önce oğullarımızla görüşmüş olduk. O sırada nereden bilebilirdik ki onlar ileride ABD’ye yerleşecekler ve torunlarımız da ABD vatandaşı olacak!
1960’lı yıllarda Lise bitirmede tüm derslerden klasik soru-yanıt şeklinde yazılı sınavlar yapılırdı. Bir tek yabancı dil sınavı sözlü olurdu. O yıllarda çok çekingen yapılı olduğum için sözlü sınavı iyice gözümde büyütüyordum. Diğer derslerden kendimden emindim ve iyi hissediyordum, ama İngilizce sınavı uykularımı kaçırıyordu. Bitmek bilmez gibi gelen tüm derslerin yazılı sınavları sonunda bitti ve sıra … Okumaya devam et
KARAR VERİNCE İŞİN YARISI TAMAM! Petkim’de 1970’li yıllarda, her 5 yılda bir, “Kıdeme Teşvik” adında bir ikramiye veriliyordu. Maaşlarımızdan pek birikim kalmıyordu ama, bu toplu paralarla birşeyler yapabiliyorduk. Nitekim biz de, yatırım amaçlı 2 tane arsa almıştık; biri Bodrum Güvercinlik’te, diğeri Kaş’ta. İlerde bunları ya karlı olarak satacaktık, ta da belki üzerine yazlık yaptıracaktık. … Okumaya devam et
İLGİ DELİSİ BİR MIRNAV! Kedinin adı Uğur. Beyaz tüylü, irice bir kedi; Ufuk’un kedisi. Ufuk, 1967 girişli Ankara Üniversitesi Fen Fakültesi Kimya Bölümü arkadaşlarımızdan, belki de sınıfın en sevilen kişisi. Uzun boylu, ciddi görünüşlü ama her an kahkaha atmaya hazır, konuşkan, sınıftaki her gruba katılabilen, sosyal ve espirili bir arkadaşımız. Üniversite yıllarımızda çok beraber olmasak … Okumaya devam et